Ronald Wuijster over beleggen in tijden van corona
Hoe ga je als langetermijnbelegger om met de kortetermijnontwikkelingen binnen een snel veranderende wereld, als gevolg van Covid-19? Hoe laat je je niet te veel afleiden door de waan van de dag? Ondernemend beleggen in real assets is the name of the game, aldus APG’s Ronald Wuijster, lid raad van bestuur, verantwoordelijk voor Asset Management. Directe beleggingen dus, zonder tussenkomst van financiële markten. Wuijster sprak er over tijdens de World Pension Summit, die online plaatsvindt van 19-23 oktober.
Een institutionele belegger als APG belegt voor de lange termijn. Logisch, want de financiële verplichtingen van een pensioenfonds lopen tot ver in de toekomst door. Dat heeft als voordeel dat je de tijd hebt om een belegging tot volle wasdom te laten komen, als het nodig is. Het rendement hoeft er niet van vandaag op morgen uitgehaald te worden. Dat wil echter niet zeggen dat je alle ontwikkelingen op de korte termijn zomaar kunt negeren. Zeker niet als het extreme ontwikkelingen zijn, zoals nu met Covid-19.
Flinke knauw
Of het nou om staatsobligaties, aandelen, onroerend goed of private equity gaat, de verwachte rendementen van nu zijn ten opzichte van 2012 allemaal met zo’n 2-3 procent gedaald. Wuijster: “Dat klinkt misschien als een bescheiden krimp, maar over een jarenlange periode betekent het een flinke knauw voor het belegd vermogen. Als je gaat kijken naar de oorzaken van die rendementsafname in de afgelopen jaren, komen ruwweg vier factoren naar voren. Een lage productiviteitsgroei bij bedrijven en toenemende schulden van overheden, bedrijven en huishoudens. Dat zijn de eerste twee. In de afgelopen vijf jaar hebben centrale banken bovendien – om de economie te stimuleren – een intensief monetair beleid gevoerd door in hoog tempo staatsschuld op te kopen. En de steeds intensiever geworden zoektocht naar beleggingen die wél nog wat rendement genereren, heeft de verwachte rendementen van andere assets óók onder druk gezet.”
Let wel, dit was de situatie tot maart 2020. Want de uitbraak van de corona-pandemie had nog eens een versnellend effect op alle vier genoemde trends. Met andere woorden, de verwachte beleggingsrendementen namen daardoor nóg verder af.
Mondmaskers en geneesmiddelen
Tegelijkertijd brengt Covid-19 een aantal trends met zich mee waarop je als institutionele belegger kunt inspelen, aldus Wuijster. “De neiging tot daadkracht en ingrijpen bij overheden is groter dan de angst om schulden te maken. Daardoor ontstaan mogelijkheden om samen met die overheden te investeren in projecten die gericht zijn op het verzachten van de crisis. Bovendien zijn face to face ontmoetingen in rap tempo afgenomen, wat een flinke impact heeft op de detailhandel, kantorenmarkt en reisgedrag. Dat biedt weer interessante mogelijkheden om in infrastructuur te investeren. Maar het vraagt ook om een heroriëntatie binnen de onroerendgoedportefeuille: sluit die optimaal aan op genoemde ontwikkelingen? Wat we ook zien, is dat zich een ontwikkeling voltrekt waarbij met name cruciale productie – mondmaskers, geneesmiddelen – weer ‘naar huis’ wordt gehaald. Die trend was overigens al vóór Covid-19 ingezet; de lange value chains tussen bijvoorbeeld China en Europa worden als te kwetsbaar gezien. Zolang het loopt als gepland werkt het goed, maar er hoeft maar één dingetje in de keten mis te gaan, en de gevolgen zijn groot.”
Offshoring
Een andere trend die Ronald aanstipt, is de boost die het werken-op-afstand heeft gekregen door corona. Want als men eenmaal gewend is aan die manier van werken, hoe klein is de stap dan naar off-shoring? “Moet die juridisch analyse nog wel in Amsterdam plaatsvinden, of kan het ook in Delhi? Diensten worden in sneltreinvaart verhandelbaar, wat kan leiden tot een nieuwe globaliseringsgolf”, aldus Wuijster.
Het corona-tijdperk brengt dus zijn eigen investeringsmogelijkheden met zich mee, waarbij je als belegger ook nog serieus rekening moet houden met het gevaar van een dreigende financiële crisis.
Deur blijft dicht
In een wereld waarin er op financiële markten niet echt meer veilige assets met voldoende verwacht rendement beschikbaar zijn, is ‘ondernemend beleggen’ voor een institutionele belegger the name of the game. Directe beleggingen dus, zonder tussenkomst van financiële markten. En juist daar komen de voordelen om de hoek kijken die een grote belegger als APG heeft. Wuijster: “Door de omvang van het belegd vermogen en kennis van lokale markten is er toegang tot dergelijke real assets, terwijl de deur dicht blijft voor partijen die die schaalgrootte niet hebben. Ook voor de monitoring van dit soort investeringen is die omvang nodig – dit proces is immers veel arbeids- en kennisintensiever dan wanneer je belegt via de beurs.”
Vinger in de pap
Dergelijke beleggingen in real assets bieden de gelegenheid om een flinke vinger in de spreekwoordelijke pap te hebben. “Die sterke governance rights zijn wat ons betreft echt essentieel voor de verdere ontwikkeling van onze real assets beleggingsportfolio. Daarnaast spelen partnerschappen een belangrijke rol, en kostenefficiëntie in het beleggingsproces. Bovendien moeten we in staat zijn om invloed uit te oefenen op de duurzaamheids- en governance-factoren die relevant zijn voor een specifieke belegging”, aldus Wuijster.