"Door het leven dat ik leid, voel ik me nu al een pensionada"

Hoe ga je om met werk en geld voor nu en later? Leef je bij de dag of plan je doelbewust je financiële toekomst? En regel je ‘later’ zelf, of ben je aangesloten bij een pensioenfonds?

Mariëlle Renckens (50), werkt als vrijwilligster met paarden sinds ze door een reorganisatie haar baan kwijtraakte.

Mariëlle Renckens (50)

Beroep: vrijwilliger

Werkt wekelijks: bijna fulltime

Inkomen: geen

Spaargeld: geen

Pensioen geregeld? Ja

Wat doe je voor werk?

“Ik werk vrijwillig als holistisch trainer en coach van de door mijzelf opgerichte stichting Natuurlijk Kind en Paard. We hebben als stichting vier afgedankte paarden gekregen, waarmee we kinderen leren hoe ze met de dieren moeten omgaan. Kinderen met ADHD worden er bijvoorbeeld rustiger van, angstige kinderen krijgen er meer lef door. Ook is het onze missie om ongelukken met paarden te voorkomen. In Nederland vinden jaarlijks 68.000 ongelukken met paarden plaats, veelal omdat mensen paarden nog steeds niet goed begrijpen. Het gaat bijna altijd om ernstige ongelukken omdat een paard zo groot is. Met een hond moet je op cursus voordat je ervoor kunt zorgen, bij een paard zou dat ook moeten. Wij bieden zo’n training aan. Ik heb ook een boek geschreven over de basisprincipes.”

Waar komt je interesse vandaan?

“Ik heb zelf een ernstig ongeluk meegemaakt met een paard. Ik moest uitgegraven worden uit de rijbak. Als het paard over me heen was gerold, had ik hier nu niet gezeten. Ik was van onder tot boven bont en blauw, ik wist niet dat een lijf op zo veel plekken kon verkleuren. Daarna ben ik een tijdje gestopt met paardrijden. Maar toen mijn dochter op haar derde al over paarden begon en ik haar niet durfde te laten rijden, wist ik dat ik mijn angst moest aanpakken. Bij DressuurNatuurlijk heb ik de kneepjes van de klassieke rijkunst en de natural horsemanship geleerd. Toen mijn dochter 8 was kreeg ze een eigen paard en zo is het allemaal begonnen. In 2010 heb ik de stichting opgericht.”

Hoeveel uur per week ben je hier druk mee?

“Ik denk dat het alles bij elkaar, met de verzorging en training van de paarden, uitkomt op veertig uur.”

Wat deed je hiervoor?

“Ik werkte bij het bedrijfsbureau van Algemeen Maatschappelijk Werk, ik nam nieuwe cliënten aan. Dat heb ik dertien jaar lang gedaan, tot ik door een reorganisatie werd wegbezuinigd. Er was geen plek meer voor me. Dat is heel mensonvriendelijk gegaan. Ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten, maar de manier waarop het gebeurde deed natuurlijk wel wat met me. Ik voelde me overmeesterd, en velen binnen de organisatie met mij. Ik kreeg wel een som geld mee: bruto 10.000 euro, waar je dan 5500 euro van overhoudt.”

Wat heb je met dat geld gedaan?

“Ik ben de Kilimanjaro gaan beklimmen. Even kijken of er nog wat pit in dat lijf van me zat. Nou, ik heb hem getopt hoor, en dat is niet vanzelfsprekend. Het was heel gaaf. Daarna besloot ik me fulltime te richten op wat ik het liefste doe: andere mensen helpen met de paarden.”

Hoe kom je rond zonder inkomsten?

“Ik krijg voor mijn vrijwilligerswerk 150 euro per maand belastingvrij. Daarvan betaal ik mijn zorgverzekering. Verder heb ik het geluk dat mijn man een eigen bedrijf heeft en dat hij de vaste lasten betaalt. We hebben ook wat paarden van anderen bij ons op stal staan, waarvoor we tussen de 220 en 250 euro per maand aan stalgeld vragen. Dat geld gaat allemaal naar de verzorging van onze eigen paarden. Ook de inkomsten vanuit de lessen die ik geef en vanuit de verkoop van mijn boek, gaan naar de stichting en de paarden toe. Daarvan betaal ik hooi, water, elektriciteit, dierenarts, wormenkuren. Paarden houden is niet goedkoop, maar een hobby mag wat kosten.”

Wat zijn je vaste lasten?

“Op onze hypotheek lossen we zo’n 700 euro per maand af. Aan elektriciteit zijn we 200 euro per maand kwijt, aan boodschappen gemiddeld 500 euro. We gaan steeds vaker naar de boer. Daar betaal je iets meer, maar dan heb je wel waardevolle producten en help je ook de boer.”

Waar geef je nog meer veel geld aan uit?

“De dierenarts en de paardentandarts zijn grote kosten. Een tandartsbehandeling kost zo’n 250 euro per paard, dus dat is op jaarbasis al snel 1000 euro. Ook laten we elk jaar preventief een holistisch dierenarts komen, om grote kosten aan blessures te voorkomen. Voor vier paarden kost dat ons ook 1000 euro. En dan nog alle tuig die je nodig hebt. Zadels, teugels, stijgbeugels, onderhoud van de spullen. Een zadel laten verstellen, wat moet gebeuren als een paard bijvoorbeeld voller wordt, kost ook zo 250 euro. Dus dat tikt aan. Maar we betalen alles uit het geld dat de stichting opbrengt. Het is een circulair systeem.”

Houd je dan nog wat over voor jezelf?

“Niet echt, maar als je blij bent met wat je hebt, heb je niet zo veel nodig. Om luxe kleren geef ik niets, en ik ben niet iemand die dure make-up koopt. Ik houd wel van een lekker luchtje, maar ik draag al jaren dezelfde en die vraag ik dan met kerst, als hij in de aanbieding is. Een dagcrème die ik lekker vind, vraag ik voor mijn verjaardag van mijn kinderen. Mijn man en ik houden van wijn, maar als je een beetje wijnkennis hebt kun je prima uit de voeten met een proeverijtje met wijnen van de Lidl. Mijn man heeft een horecabedrijf en werkt ook in restaurants. Als etenswaren tegen de houdbaarheidsdatum lopen en niet meer verkocht kunnen worden, mag hij ze weleens mee naar huis nemen. Zo zorgen we toch voor wat luxe in huis.”

Hoeveel spaargeld heb je?

“Niets.”

Wat betekent geld voor je?

“Als je jong bent, denk je dat geld het allerbelangrijkst is. Maar het is veel belangrijker dat je authentiek blijft. Als je weet wat jouw waarde is, kun je die overal ruilen tegen iets anders. Als je je creativiteit maar durft te laten gelden. Ik denk dat we veel meer naar een wereld gaan waarin waarde op andere manieren wordt uitgedrukt dan alleen in geld. Wat heb je als mens te bieden? Hoe kun je elkaar helpen zonder daarvoor in geld te betalen? Ik kan bijvoorbeeld lessen geven, terwijl mijn buurman een appelboom in zijn tuin heeft staan. Een les van mij kan evenveel waard zijn als de zak appels van de buurman die ik daarvoor in ruil krijg.”

Ben je bezig met je oude dag?

“Ons pensioen hebben mijn man en ik allebei redelijk op orde. Toen we 25 waren werkten we allebei in de horeca in Amsterdam, daar werd ons een mooi spaarplan aangeboden. Het bijspijkerpensioen heette dat, niet te verwarren met de woekerpolis waar veel over te doen is geweest. Mijn man heeft horecapensioen, ik heb jarenlang horecapensioen en zorgpensioen opgebouwd. Daarnaast is ons huis al voor een groot gedeelte afbetaald. En we hebben een levensverzekering. Mocht een van ons overlijden, dan is het voor de ander een pensioen.”

Hoe zie je je leven straks voor je?

“Ik denk dat ik dan hetzelfde leven leid als nu. Zolang ik elke dag een buitenrit kan maken, ben ik tevreden. Ik voel me nu al een pensionada. Een hele fitte, en zo wil ik ook 100 worden. Ik ben dankbaar dat ik mijn leven op deze manier kan inrichten. Dat wil niet zeggen dat ik te beroerd ben om de handen uit de mouwen te steken als het nodig is. Als ik het financieel niet red, kan ik altijd nog fruit gaan plukken. Er is genoeg werk hier in de buurt van Groningen, daar zie ik niet tegenop. Maar als het niet hoeft, ben ik heel blij met de dagbesteding die ik nu heb.”