Een monster onder je bed is nooit leuk. En dan kunnen je ouders wel zeggen dat spoken niet bestaan, zo voelt het als kind niet. Ook op financiële markten kruipt er soms een monster rond. Eentje met het vermogen om iedereen de stuipen op het lijf te jagen: het inflatiespook. Hoe bang moeten we daar nu voor zijn?
Het slechte nieuws: dit spook bestaat wél echt. In westerse landen zijn er in de vorige eeuw drie periodes geweest met forse inflatie. In Nederland ging het in beide wereldoorlogen om zo’n 10% gemiddeld per jaar. In de jaren zeventig om 7% per jaar. In dat tempo is je geld na tien jaar nog maar de helft waard. Met hetzelfde pensioen kom je dan maar tot halverwege de maand.
De schade kan al ontstaan voordat het monster zich roert. Het is namelijk de angst voor inflatie die de rente kan opjagen voordat er nog maar één prijskaartje is vervangen. Want inflatie maakt staatsobligaties met een vaste vergoeding in euro’s minder aantrekkelijk. Als bange beleggers deze stukken dumpen, dan daalt de prijs en stijgt de rente. En een hogere rente pakt vaak ook negatief uit voor aandelen en huizenprijzen. Die maakt toekomstige winsten en huren minder waard. Ook kunnen huizenkopers minder lenen.
Financiële markten houden rekening met stijgende inflatie. Dat is af te lezen uit de oplopende prijs van een verzekering tegen inflatie. Waarom? Stijgend optimisme over economisch herstel door vaccins en fiscale injecties speelt een rol. Inflatie is hoger in een economie die groeit. Maar ook duurdere grondstoffen en logistieke problemen kunnen leiden tot hogere prijzen. Een tekort aan chips werkt door in de productiekosten, een tekort aan containers op de goede plek drijft de vervoerskosten op.