Investeren in fossiele energie: hoe lang nog? Dat was een van de thema’s tijdens het beleggerspanel bij BNR Zakendoen deze week. Volgens Thijs Knaap, senior strategist bij APG Asset Management, is het niet realistisch en ook niet verstandig dat een pensioenfonds als ABP (met APG als uitvoerder) op korte termijn uit fossiele brandstoffen stapt. Want: “Je kunt beter een Nederlands pensioenfonds aan tafel hebben dan een aandeelhouder die minder begaan is met het milieu.”
Bovendien is het ook om economische redenen niet realistisch. 80 procent van de economie haalt de energie direct of indirect uit die fossiele brandstoffen. We zitten in een transitie naar iets wat er nog niet is. “Moet je dan stoppen met investeren in luchthavens, vrachtwagens?”
Knaap benadrukte dat ABP zeer goed naar de deelnemers luistert. “We delen de zorgen. ABP heeft een stevig duurzaam beleggingsbeleid. En iedereen heeft hetzelfde langetermijndoel: een klimaatneutrale economie.”
De vergelijking met de desinvestering van 4 miljard euro in fossiele brandstoffen die pensioenfonds PFZW recentelijk bekendmaakte gaat mank, aldus Knaap. “Dat gaat om termijnhandel. Niet om aandelen. Dat is een andere strategie.”
Gelabelde obligaties
Behalve over investeringen in fossiele brandstoffen, werd er ook gesproken over een interessante nieuwe trend in beleggerskringen: de zogeheten ‘gelabelde obligaties’. Volgens Knaap is 2020 “een goed jaar voor dit soort obligaties. In obligaties zit normaal gesproken weinig beweging, het is een soort verhandelbare schuld. Maar er zijn obligaties met een label, waarbij degene die ze uitgeeft van tevoren vastlegt waaraan ze besteed moeten worden. Aan groene of sociale doelen, bijvoorbeeld. Die labels worden populair, er is dit jaar al voor 304 miljard aan uitgegeven. Meer dan in 2019.”
Knaap verwees naar de zogeheten SURE Bonds die worden uitgegeven door de EU. Die worden ingezet om arbeidsplaatsen binnen EU te beschermen. APG heeft onlangs voor 170 miljoen geïnvesteerd in deze SURE bonds. Knaap: “Het is een interessante ontwikkeling, want de belegger in schuld, wat normaal gesproken een belegger op afstand is, krijgt hiermee steeds meer invloed op het beleid. Want hij of zij kan ervoor kiezen om de juiste labels op zijn obligaties te plakken.” Als voorbeeld noemt hij de ECB. “Voorheen kocht de ECB-obligaties op en dat was een neutrale monetaire operatie. Maar je ziet dat ook daar steeds meer gelabelde obligaties worden gekocht. Van de juiste partijen met de juiste labels. Op die manier hebben investeerders toch een beetje invloed op wat er in de wereld gebeurt.”