“Als je de kans hebt om jezelf te verbeteren, moet je die pakken”

Wie zijn de mensen die er bewust voor kiezen om in de pensioensector te werken? Wat doen ze elke dag om jouw pensioen te regelen? En wat vinden ze eigenlijk zo leuk aan hun werk? In de serie ‘De mens achter je pensioen’ nemen we je mee achter de schermen. Deze keer: Bas Veldhuizen, voormalig trainee en onlangs begonnen als Model Risk Manager. 

Als je op een feestje over je werk vertelt, krijg je dan wazige blikken of weet je moeiteloos de aandacht vast te houden?
“In eerste instantie sowieso wazige blikken. Mijn functietitel is, behalve bij financiële instellingen, waar veel met modellen wordt gewerkt, niet direct bekend. Toch krijg ik het wel goed uitgelegd. Als pensioenbelegger investeren we de premies van pensioenfondsdeelnemers. We kunnen natuurlijk niet in de toekomst kijken, maar we willen daar wel een beeld bij krijgen. Hierbij is een belangrijke rol weggelegd voor modellen, waarmee we bijvoorbeeld de CO2-voetafdruk van de beleggingsportefeuilles van onze pensioenfondsklanten meten, of bepalen wat de mogelijke risico’s zijn van investeringen. Ik ben onderdeel van een onafhankelijk team dat controleert of de gemaakte modellen kloppen en doen wat ze moeten doen.”

Wat deed je besluiten om na je traineeship bij APG te solliciteren?
“Ik heb er eigenlijk geen moment over nagedacht om níet bij APG te blijven. Destijds heb ik heel bewust voor het APG-traineeship gesolliciteerd omdat ik pensioen een boeiend onderwerp vind en de organisatie me als geheel aansprak. Tijdens mijn traineeship heb ik APG als een fijne werkgever ervaren, waar je de mogelijkheid krijgt jezelf vakinhoudelijk verder te ontwikkelen. Maar de doorslaggevende factor om op m’n huidige functie te solliciteren was dat ik me echt thuis voelde bij mijn collega’s. Ik vind de open sfeer hier heel prettig. De bereidheid om anderen te helpen is onder APG’ers heel groot. Dat waardeer ik, zeker in deze fase van mijn carrière.”

Is alles rozengeur en maneschijn bij APG, of zie je ook nog ruimte voor verbetering?
“Beslissingen zouden sneller kunnen worden genomen. Wij streven als bedrijf de hoogste kwaliteit na, dat zit in onze mentaliteit. Dat leidt er wel toe dat er soms nóg een vergadering wordt ingepland om iets nog net een stukje zekerder te weten. Zo’n extra vergadering is echter niet altijd nodig. Het is vaak efficiënter om gewoon te beginnen en iets op te leveren, waarna je altijd nog kunt besluiten om een extra vergadering te plannen. Dit is wel lastig te veranderen, ook omdat het voortkomt uit een positieve eigenschap, namelijk het zo goed mogelijk willen doen.”

Voor veel mensen is pensioen een ver-van-mijn-bedshow, zeker voor de jongere generaties. Wat trekt jou zo aan in pensioenen?   
“Tijdens mijn studie merkte ik al dat ik het leuker vind om op middellange en lange termijn te denken dan me te richten op de waan van de dag. Verder komt er veel samen in het onderwerp. Zo is er het gedragseconomische aspect - hoe maak je mensen bewust van het belang van pensioen? - en komen er complexe financiële vraagstukken bij kijken.”

Je bent pas vader geworden van een zoontje. Heeft het vaderschap je kijk op je werk veranderd?
“Waarschijnlijk wel, al is het allemaal nog vrij pril. Mijn werk doe ik in principe niet meer alleen voor mezelf. Dat vind ik een mooie gedachte. Hoe ik me nu doorontwikkel als persoon, kan ook gevolgen hebben voor hoe goed ik het doe als vader. In die zin kijk ik nu wel anders naar wat het belangrijkste is in het leven.”

Naast je studie zat je in verschillende commissies en besturen en had je ook nog een bijbaan. Waar komt die ambitie vandaan?
“Als je de kans hebt om jezelf te verbeteren, moet je die kans ook pakken. Dat gevoel heb ik heel sterk en dat maakt me intrinsiek ambitieus en redelijk competitief. Ik richt me daarom nu op het leren van vaardigheden en het vergaren van meer kennis om beter te worden in mijn werk. Uiteindelijk hoop ik dat daardoor nieuwe deuren opengaan, maar dat moet ik afdwingen door eerst door te groeien in mijn huidige functie. Ik heb een redelijke mate van zelfreflectie en vind het prettig om constant te zoeken naar verbeterpunten. Die punten wil ik aanpakken. Ik kan ook alleen tegen mijn verlies als ik weet dat ik er alles aan heb gedaan om te winnen. De andere kant van de medaille is dat wanneer pech me overkomt, ik daar extreem gefrustreerd van kan raken.”

Een van je hobby’s is hockey. Ben je op het veld ook zo competitief?
“Momenteel hockey ik op een brak niveau. Ik kan veel beter keepen dan spelen, maar vind dat je er als keeper bij elke training en wedstrijd bij moet zijn. Dat lukt me nu niet, waardoor ik veldspeler ben geworden.”

Heb je, naast je opvoedkundige taken, nog tijd voor ontspanning?
“Ik hou me graag bezig met muziek en was tot voor kort vaak te vinden op dancefestivals. Als ik in de zomer een keer geen zorg hoef te dragen voor m’n zoontje, zou ik weer een festival willen bezoeken. Met kerst heb ik mezelf een dj-controller cadeau gedaan. Maar daar kom ik helaas minder vaak aan toe dan ik zou willen. Wel heb ik pas ontdekt dat ik ook plaatjes kan draaien terwijl mijn zoontje in een draagzak op mijn buik slaapt.” 

Je woont in Tilburg, op anderhalf uur treinen van je werkplek in Amsterdam. Wat houdt je daar?
“De liefde. Mijn vriendin had al een koophuis in Tilburg, dat groot genoeg is om er als gezin comfortabel in te kunnen wonen. Ik kom zelf uit de buurt van Eindhoven, maar vind Tilburg boven alle Brabantse steden uitsteken qua gezelligheid en sfeer. We denken er soms wel over om naar de omgeving van Utrecht te verhuizen. Die beslissing hopen we te nemen voordat ons zoontje naar de basisschool gaat.” 

Je hebt recent je traineeship afgerond, bent meteen daarna doorgegroeid naar een andere functie binnen APG, net vader geworden én heel ambitieus. Waar zie jij jezelf over vijf jaar?
“Dat vind ik een lastige vraag. Toch durf ik te stellen dat ik over vijf jaar een eind op weg ben om senior te worden bij APG, of dat misschien zelfs al ben, en een completere professional. Als vader hoop ik dan een heel blij schoolgaand zoontje te hebben dat trots kan zijn op wat zijn vader doet.”