“Het is heel vet om mee te werken aan de overstap naar de nieuwe pensioenregeling”

Wie zijn de mensen die er bewust voor kiezen om in de pensioensector te werken? Wat doen ze elke dag om jouw pensioen te regelen? En wat vinden zo leuk aan hun werk? In de serie ‘De mens achter je pensioen’ nemen we je mee achter de schermen. Deze keer:

Patrick Nelissen is Epic Owner. Ofwel; iemand die kortcyclische veranderingen leidt in organisaties. In de praktijk begeleidt hij echter de overgang van pensioenfondsen naar de vernieuwde pensioenregeling.

Officieel ben je Epic Owner. Maar je werkelijke functie is dus transitiemanager? 

“Ik ben inderdaad als Epic Owner in dienst gekomen. En dat is mijn functie nog steeds. Maar tot 1 april van dit jaar begeleidde ik als programmamanager het pensioenfonds van APG bij hun transitie naar de nieuwe pensioenregeling. Zij stapten op 1 januari 2025 als een van de eerste pensioenfondsen over.”

Dat was een enorme operatie.

“Ja, want gaandeweg werd pas duidelijk wat er allemaal moest gebeuren en aan welke eisen er moest worden voldaan. Ook voor de toezichthouders, De Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële Markten, was alles nieuw. De wetgeving stond nog niet eens definitief vast. Omdat APG voor acht pensioenfondsen werkt, wilden we zoveel mogelijk regelingen en procedures gaan standaardiseren. En aangezien er nog niks ontwikkeld was, vervulden wij een voortrekkersrol. Het was zo leuk om met een kleine groep slimme en gedreven mensen te pionieren. We overlegden vaak met de sociale partners, zaten bij de discussies met werkgevers en hadden intensief contact met de fondsbestuurders. Heel leerzaam en interessant. Het waren mooie, maar ook hectische jaren.”

En lukte alles een beetje binnen kantooruren?

“We werkten bijna elke dag over. Gaven soms zelfs onze vakanties op. Maar iedereen die erbij betrokken was toonde een enorme flexibiliteit. We wilden het gewoon laten slagen, dat was onze gezamenlijke drive. Het is superchic dat het gelukt is.”

Tegenwoordig help je bij de transitie van ABP, die op 1 januari 2027 wil overstappen. Maar PPF APG heeft circa 3000 deelnemers, ABP ruim 3 miljoen. Wat betekent dat voor jouw werk?

“Voor PPF APG werkten we met een kernteam van zo’n vijf mensen, bestaande uit experts van APG en ikzelf als programmama- en transitiemanager. Wij regelden eigenlijk alles, in nauwe samenwerking met de bestuursleden. Voor ABP zijn er heel veel mensen aan de slag. We ondersteunen met z’n drieën de transitiemanager. Het transitieprogramma is opgedeeld in clusters, en ik houd me vooral bezig met het cluster dat alle wettelijk vereiste zaken en documenten regelt. Maar globaal zijn alle werkzaamheden natuurlijk hetzelfde: elk fonds moet door dezelfde hoepels springen om de overstap te kunnen maken. Ik vind het wel fijn dat er nu minder tijdsdruk is.”

Je werkt pas vier jaar bij APG. Werkte je eerder ook al in de pensioenwereld?

“Nee, ik heb management, economie en recht gestudeerd. Daarna startte ik bij een makelaarskantoor in hypotheken, verzekering en belastingadvies. In 2011 ging ik naar Loyalis (toen nog een verzekeringsdochter van APG, later overgenomen door ASR, red.). Daar vond net een grote reorganisatie plaats. Dat bood mij veel kansen: ik mocht allerlei procesverbeteringen uitvoeren. Omdat ik Risk Management interessant vond, volgde ik een opleiding tot registercontroller. Vervolgens leidde ik veranderprojecten op het gebied van business en IT, zette diverse programma’s op voor de directie en een nieuwe manier van projectportfoliomanagement die aansloot bij Agile werken.”

Vanuit ASR was het een kleine stap naar APG?

“Maar wel een bewuste keuze. Ik had gelezen over de Wet toekomst pensioenen en dat APG zich daarop voorbereidde. Het leek me heel vet om daaraan mee te kunnen werken. En toen kwam die vacature voor een Epic Owner voorbij. Binnen een week was ik aangenomen. Ik wist niet precies wat ik als Epic Owner zou gaan doen, maar ik dacht: er zijn vast veel mogelijkheden.”

Maar je bent nog niet waar je wezen wilt?

“Ik wil graag doorgroeien naar een managementpositie. Een team coachen, zorgen dat zij hun werk goed kunnen doen en dat we gezamenlijk resultaten bereiken: die dynamiek vind ik erg leuk. Zoiets kun je in principe natuurlijk bij elk bedrijf doen, maar ik vind het ook tof dat het werk van APG echt impact heeft op mensen, op hun pensioen. Daar ben ik wel trots op.”

En APG bevalt je ook als werkgever?

“Ik vind het fijn dat je het vertrouwen en de vrijheid krijgt om je werk te doen zoals jij denkt dat het moet. Sowieso wordt er zeer goed voor je gezorgd, er is aandacht voor je als er iets is. Tegelijkertijd zie je dat veel mensen het heel druk hebben. Te druk misschien.

Je merkt ook dat hier veel experts werken. Dat viel me al op tijdens de kennismakingsgesprekken toen ik bij APG begon.”

Dus je fietst voorlopig nog wel die 30 km vanuit België naar Heerlen?

“Midden in de coronatijd zijn mijn vriendin en ik inderdaad van Maastricht naar Kanne geëmigreerd, een dorpje in België. We hadden in Nederland al jaren naar een grotere woning gezocht. En toen zagen we dit huis, vlak over de grens. Er wonen hier 1200 mensen, waarvan minstens de helft afkomstig is uit Nederland. Mijn zoontje van 5 en dochter van 8 gaan ook in Nederland naar school.

Vanwege corona werkte iedereen indertijd thuis. Zelf huurde ik een coworking space in Maastricht. Ik werk fulltime voor APG, dus praktisch gezien kan ik best een paar dagen per week thuiswerken. Maar vanuit fiscaal perspectief niet, omdat er tussen Nederland en België nog geen goede afspraken over thuiswerken voor grensarbeiders zijn gemaakt. Dat is jammer: als ik uit mijn raam kijk zie ik Nederland liggen.”

Met de auto heen en weer is geen optie?

“We hebben onze auto verruild voor een camper. Hartstikke leuk, we zijn alle vier gek op kamperen en lekker buiten zijn.

En gelukkig fiets ik graag. Op mijn racefiets ben ik in een uurtje in Heerlen.”

Helpt die fietstocht ook om los te komen van je werk?

“Zeker, ik vind fietsen heel ontspannend. Vooral mountainbiken. Minimaal eens per jaar organiseer ik met vrienden een tripje naar Frankrijk, Italië of Duitsland, gaan we daar mountainbiken. We fietsen ook in het weekend: eerst ga ik met de ‘grote jongens’, daarna met mijn zoontje. Ik heb een sleepkabel en daarmee help ik hem de berg op, want anders is het nog te zwaar voor hem. Maar hij is heel dapper, fietsen is nu ook zijn hobby geworden.”